.

روزهای آشفتگی ام را ندید و قضاوت شدم 

.

هر چه شکر گویم کم است . تنها تو بودی ...

.

مهربانم دلتنگ دیدارت هستم ...

.

سالی که نکوست از بهارش پیداست ...

.

آرام باش ای دل طوفانی ام

.

اگر یه روزی اینجا رو خوندی بهم بگو
تا بهت بگم این چند سال چه گذشت...

.

به نظرت چقدر باید فشار بیاد که بدون گریه چشمات قرمز بشه ؟

.

باید حرف نزدن رو تمرین کنم
البته از حرف تا عمل خیلی فاصله است

.

دعا کن من زودتر برم ...

.

گاهی به قدری محتاجت می شوم که میخواهم فقط در لحظه تو را ببینم و بس

.

150

.

دلتنگ که می شوی دیگر زمان و مکان برایت معنا ندارد

.

خود را هم فراموش کرده ام مهربانم اما تو را نه ...

.

مرا امشب مهمان دیدارت کن

.

سخت به بودنت نیاز دارم مهربانمو

.

چقدر خسته و ناتوان شده ام ...

.

گاهی باید آرام شد
آرام نشست
آرام نگاه کرد
فقط سکوت کرد

.

خستگی شب هنوز با من است اما آرامشی نیست ...
حتی زیارت هم از ما گرفته شد

.

گاهی بهتر است حتی هدفی را در ذهن مشخص نکرد مهربانم 

چون بر خلافش انجام می شود

.

الحمد لله على کل حال

.

1399
باورت می شود؟

.

هُمایِ اوجِ سعادت به دام ما افتد، اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

.

اسفند و آخر سال و ...چه بگویم از این روزهای پر درد

.

بایگانی کنار وبلاگ و تاریخ ها خود حدیث مفصل است ...

.

بی خبرم ... آن هم در این اوضاع